آبان، ماه سخت و نتیجه ای شیرین
زینب یزدانی
آبانماه همزمان با وعده ترامپ برای بر هم زدن تعادل اقتصاد ایران در حالی شکل گرفت که نتایج حاصله از تهدید و ارعاب های رسانه ای نتوانست آسیب های پیش بینی شده واشنگتن را به بدنه اقتصاد ایران وارد سازد. آنچه در فراز و فرود بازار سرمایه و ساختار اقتصادی ایران طی آبان ماه رخ داد گویای نوعی پختگی و درایت بیش از پیش در میان بازیگران اصلی بازار و عامه سهامداران حقیق بود که چشم انداز بازار را نه بر مبنای امواج جنگ رسانه ای که بر مبنای شاخص های واقعی بازار ارزیابی کرده و تصمیم گیری می کنند.
البته تمهیدات دولت در جلوگیری از التهاب بازار ارز و تعیین کف ۱۰ هزار تومانی برای نرخ دلار در بازار و تلاش جهت برخورد با سوداگری های ارز در عمل این اطمینان را به صاحبان نقدینگی منتقل کرد که همچنان بازار سهام مطمئن ترین محل برای عبور از طوفان است و همین نکته در ادامه خود به باعث شد شاخص ها افت های منطقی در بازار داشته باشند که بیشتر ناشی از نگرانی ها بازار نسبت به چشم انداز میزان تولید برخی از گروههای صنعتی بود و نه برگرفته از بی اعتمادی که ترامپ تلاش داشت با جنگ رسانه ای خود تلاش داشت به آن دامن بزند.
به هر شکل روند معاملات بازار در آبانماه به خودی خود تاکیدی بیش از پیش بر بلوغ بازار سرمایه در ایران داشت، بلوغی که اینبار نمی توانستند آنرا با نسبت دادن به موضوعاتی مانند شاخص سازی و بازی های آماری زیر سئوال ببرند.
اما در تداوم آن نیز می توان گفت هنوز نقطه ضعف بازار یعنی وابستگی آن به نرخ ارز همچنان پاشنه آشیل بازار ارواق بهادار در ایران تلقی می شود و اگر چه در برهه زمانی عملکرد فعالین بازار قابل تحسین بود ولی اگر نهاد ناظر برای عبور بازار از ای وابستگی سخت برنامه ای جدی نداشته باشد در آینده بازار از تلاطم های بازار آسیب های جدی خواهد خورد.
نتیجه شیرین آبانماه اگرچه قابل اعتنا بود ولی نمی توان آنرا یک قاعده کلی دانست و نقاط ضعفی بازار می تواند در آینده و در برهه های مشابه بر نقاط قوت آن غلبه و تصاویری غیر قابل دفاع را برای بازار سرمایه ایران به عنوان ویترین سرمایه گذاری در کشور به نمایش بگذارد.